Een koude douche is hier geen straf!
Blijf op de hoogte en volg Sharon
03 September 2015 | Suriname, Paramaribo
Een laatste knuffel, een laatste afscheidszoen, een laatste zwaai. Beladen met onze bagage die ons de komende tien maanden in leven moet zien te houden, sluiten we aan in de rij. Een koffer wordt gewogen en te zwaar bevonden en even zien we ons vijf december maal al aan onze neus voorbij gaan. Maar dat kunnen wij Nederlanders natuurlijk niet over ons hart verkrijgen, en zakken pepernoten worden in jaszakken gefrommeld. Zo, wij houden de traditie in ere! We komen glansrijk door de tweede ronde en uiteindelijk bereiken we dan gate F7. De gigantische Boeing 747 schittert al in het zonlicht. Met een plof belanden we in onze stoelen, bij het raam. Naast ons zit een Chinese meneer. In gebrekkig Engels knoopt hij een gesprekje aan. We ontdekken dat hij gaat werken in Suriname. ‘Oet, in the Oet!’ Uh, we kijken hem een beetje stompzinnig aan, voor we de vertaling maken naar Wood->houtkap. Wacht even, gaat hij de prachtige natuur en de lieftallige apen waar we ons zo op verheugen wegkappen? Veel langer kunnen we het er niet over hebben, want hij valt al snel in een diepe slaap. Ja van China, via Amsterdam naar Suriname is ongetwijfeld een vermoeiende trip.
Opstijgen blijft gaaf. Nou ja, het is ook nog maar de tweede keer dat ik vlieg. En van een klein Ryanair vliegtuig naar een KLM boeing 747 met twee verdiepingen is een klein verschilletje. Na een halfuurtje genoten te hebben van het uitzicht, is het moment daar om een filmpje te kijken en nog een. En dan moet je toch echt naar de wc, al moet je daar de Chinees voor wakker maken, die daar een niet al te vrolijk gezicht bij trekt. Na een aantal drankjes en een zakje cashewnoten is het tijd voor het avondeten. Deze wordt aangekondigd met natte, geurende gezichtsdoekjes waar iedereen braaf zijn handen en gezicht mee schoonmaakt. Rijst met kip of vis, een bakje salade, een zoet luchtig toetje en twee crackers met kaas wordt ons op een dienblad aangereikt. En dan vindt de eerste cultuurshock plaats. De Chinese man zet zijn bakje rijst diagonaal aan zijn mond en veegt de lading naar binnen. Vervolgens het toetje op dezelfde manier. Wij zijn nog bezig onze mes en vork uit het plastic te halen. Hij glimlacht vriendelijk en valt al snel weer in slaap.
Even een muziekje luisteren, weer even uit het raampje kijken, nog maar een film kijken en dan begint het toch wel ergerlijk krap te worden. Maar gelukkig raakt het tijd voor de landing. Mijn rechteroor protesteert hier flink tegen. De landing verloopt verder soepel en er blijkt toch nog ouderwets geapplaudisseerd te worden, yes! Dat was bij Ryanair niet zo en om in mijn eentje te gaan klappen.. Buiten loop ik tegen een muur van vochtigheid op. Slik, het avontuur is begonnen. Vervolgens staan we nog een uur te wachten voor de douane. Ze nemen het woord relax hier erg serieus. Het levert wel leuke gesprekken op met mede-wachtenden. De koffers ophalen levert geen problemen op, maar hoe zou ik mijn Gele knaap met kikkerogen en beplakt met stickers over het hoofd kunnen zien? We vinden al snel de chauffeurs van het taxibedrijf die ons naar ons huis zullen brengen. Vechtend tegen de slaap proberen we een beetje naar buiten te kijken, maar het is te donker om veel te kunnen zien. Tegen mijn verwachtingen in is het hier vanaf zeven uur al donker.
..
Met een kritische/argwanende blik (sorry we kunnen het niet helpen) stappen we onze nieuwe slaapkamer in. Beestjes op de deurpost. Ik kan er niets aan doen dat ik ze binnen een seconde heb opgemerkt. En dat terwijl ik vroeger anti-mevrouw Helderder was. En de hitte. En de geur. Het is best heftig. Ik inspecteer elke hoek, installeer zo goed als mogelijk mijn klamboe en loop behoedzaam over de vloer. In mijn ooghoek zie ik een hooiwagen over de vloer wandelen. Ik dacht dat dat Nederlandse spinnen waren. Een vlaag van paniek overvalt me, wat doe ik hier in vredespijp?
…
Na een uurtje of zes geslapen te hebben wordt ik bezweet wakker. Buiten hoor ik geluiden van beesten, ik vraag me af of het apen zijn of vogels, Freek mag het weten. Omdat het in bed niet meer te houden is, relaxen we nog even in de hangmatten op de ‘soort-van-veranda’. Na een stroopwafelontbijt begeven we ons naar buiten. Het is een uur of negen en al erg heet. Onderweg wordt er gefloten, geroepen en getoeterd. Tja, negeren dan maar. Het is een hele inspanning om boodschappen te halen in deze hitte. En even vraag ik me af waarom ik dit doe. We belanden al snel weer in de hangmat. We zijn nog een beetje in de war met de tijd. Uiteindelijk komen we toch opeens in actie. Koffer uitpakken, kast inruimen, schoonmaken, de kamer een beetje inrichten, dat geeft een goed gevoel! De somberheid is geheel verdwenen. Daarna gaan we nog een keer naar de winkel, nu naar een grote Chinese Super. De medewerkers zitten op de grond, drinken een pakje sap of slapen. Ze praten geen woord Nederlands of Engels. Daarna lopen we langs onze stageplek waar we morgen zullen gaan kennismaken. Terug thuis ontmoeten we onze huisgenoten die terug zijn van werk of stage. We praten wat bij en gaan daarna een hapje buitenshuis eten. Het is niet eens zo ver weg, maar de taxi wordt gebeld. We zullen hier nog veel vaker gebruiken moeten maken van de taxi, zeker ’s avonds in verband met de veiligheid. Dorps is het zeker niet. Na de friet en karbonade , die ik per ongeluk spareribs noemde, spelen we een aantal potjes kaarten. Ik snap er geen hout van, maar win wel het eerste potje met beginnersgeluk. Er rennen wat hagedissen rond, die we af en toe proberen te vangen.
Na een koude douche ben ik op bed beland. De eerste muggenbult jeukt (het valt me nog erg mee) maar Helderder als ik ben, smeer ik me verwoed in met DEET, inclusief mijn lippen. Ze tintelen al snel en even ben ik bezorgd over het vervolgstadium. Het zijn geen Zoeloe-lippen geworden, dus het valt mee, de smaak is alleen wat bitter.
Nou, ik ben weer onder mijn muskieten net gekropen en boven me draait de ventilator gestaag rondjes. Vanuit mijn ooghoeken denk ik soms dat het een beest is, maar het is en blijft de ventilator. Ik heb trouwens wat foto’s toegevoegd, dus mocht je benieuwd zijn..
Ik kijk terug op een geslaagde dag.
Tot de volgende ronde!
Liefs, Sharon
Opstijgen blijft gaaf. Nou ja, het is ook nog maar de tweede keer dat ik vlieg. En van een klein Ryanair vliegtuig naar een KLM boeing 747 met twee verdiepingen is een klein verschilletje. Na een halfuurtje genoten te hebben van het uitzicht, is het moment daar om een filmpje te kijken en nog een. En dan moet je toch echt naar de wc, al moet je daar de Chinees voor wakker maken, die daar een niet al te vrolijk gezicht bij trekt. Na een aantal drankjes en een zakje cashewnoten is het tijd voor het avondeten. Deze wordt aangekondigd met natte, geurende gezichtsdoekjes waar iedereen braaf zijn handen en gezicht mee schoonmaakt. Rijst met kip of vis, een bakje salade, een zoet luchtig toetje en twee crackers met kaas wordt ons op een dienblad aangereikt. En dan vindt de eerste cultuurshock plaats. De Chinese man zet zijn bakje rijst diagonaal aan zijn mond en veegt de lading naar binnen. Vervolgens het toetje op dezelfde manier. Wij zijn nog bezig onze mes en vork uit het plastic te halen. Hij glimlacht vriendelijk en valt al snel weer in slaap.
Even een muziekje luisteren, weer even uit het raampje kijken, nog maar een film kijken en dan begint het toch wel ergerlijk krap te worden. Maar gelukkig raakt het tijd voor de landing. Mijn rechteroor protesteert hier flink tegen. De landing verloopt verder soepel en er blijkt toch nog ouderwets geapplaudisseerd te worden, yes! Dat was bij Ryanair niet zo en om in mijn eentje te gaan klappen.. Buiten loop ik tegen een muur van vochtigheid op. Slik, het avontuur is begonnen. Vervolgens staan we nog een uur te wachten voor de douane. Ze nemen het woord relax hier erg serieus. Het levert wel leuke gesprekken op met mede-wachtenden. De koffers ophalen levert geen problemen op, maar hoe zou ik mijn Gele knaap met kikkerogen en beplakt met stickers over het hoofd kunnen zien? We vinden al snel de chauffeurs van het taxibedrijf die ons naar ons huis zullen brengen. Vechtend tegen de slaap proberen we een beetje naar buiten te kijken, maar het is te donker om veel te kunnen zien. Tegen mijn verwachtingen in is het hier vanaf zeven uur al donker.
..
Met een kritische/argwanende blik (sorry we kunnen het niet helpen) stappen we onze nieuwe slaapkamer in. Beestjes op de deurpost. Ik kan er niets aan doen dat ik ze binnen een seconde heb opgemerkt. En dat terwijl ik vroeger anti-mevrouw Helderder was. En de hitte. En de geur. Het is best heftig. Ik inspecteer elke hoek, installeer zo goed als mogelijk mijn klamboe en loop behoedzaam over de vloer. In mijn ooghoek zie ik een hooiwagen over de vloer wandelen. Ik dacht dat dat Nederlandse spinnen waren. Een vlaag van paniek overvalt me, wat doe ik hier in vredespijp?
…
Na een uurtje of zes geslapen te hebben wordt ik bezweet wakker. Buiten hoor ik geluiden van beesten, ik vraag me af of het apen zijn of vogels, Freek mag het weten. Omdat het in bed niet meer te houden is, relaxen we nog even in de hangmatten op de ‘soort-van-veranda’. Na een stroopwafelontbijt begeven we ons naar buiten. Het is een uur of negen en al erg heet. Onderweg wordt er gefloten, geroepen en getoeterd. Tja, negeren dan maar. Het is een hele inspanning om boodschappen te halen in deze hitte. En even vraag ik me af waarom ik dit doe. We belanden al snel weer in de hangmat. We zijn nog een beetje in de war met de tijd. Uiteindelijk komen we toch opeens in actie. Koffer uitpakken, kast inruimen, schoonmaken, de kamer een beetje inrichten, dat geeft een goed gevoel! De somberheid is geheel verdwenen. Daarna gaan we nog een keer naar de winkel, nu naar een grote Chinese Super. De medewerkers zitten op de grond, drinken een pakje sap of slapen. Ze praten geen woord Nederlands of Engels. Daarna lopen we langs onze stageplek waar we morgen zullen gaan kennismaken. Terug thuis ontmoeten we onze huisgenoten die terug zijn van werk of stage. We praten wat bij en gaan daarna een hapje buitenshuis eten. Het is niet eens zo ver weg, maar de taxi wordt gebeld. We zullen hier nog veel vaker gebruiken moeten maken van de taxi, zeker ’s avonds in verband met de veiligheid. Dorps is het zeker niet. Na de friet en karbonade , die ik per ongeluk spareribs noemde, spelen we een aantal potjes kaarten. Ik snap er geen hout van, maar win wel het eerste potje met beginnersgeluk. Er rennen wat hagedissen rond, die we af en toe proberen te vangen.
Na een koude douche ben ik op bed beland. De eerste muggenbult jeukt (het valt me nog erg mee) maar Helderder als ik ben, smeer ik me verwoed in met DEET, inclusief mijn lippen. Ze tintelen al snel en even ben ik bezorgd over het vervolgstadium. Het zijn geen Zoeloe-lippen geworden, dus het valt mee, de smaak is alleen wat bitter.
Nou, ik ben weer onder mijn muskieten net gekropen en boven me draait de ventilator gestaag rondjes. Vanuit mijn ooghoeken denk ik soms dat het een beest is, maar het is en blijft de ventilator. Ik heb trouwens wat foto’s toegevoegd, dus mocht je benieuwd zijn..
Ik kijk terug op een geslaagde dag.
Tot de volgende ronde!
Liefs, Sharon
-
03 September 2015 - 07:41
Nicolien:
Echt super leuk om te lezen Sharon! En zo herkenbaar! Echt geniet er van en heel veel plezier en succes bij waar je stage moet lopen! -
03 September 2015 - 10:27
Marc:
Heeeeeeejjj Sharon, goed te lezen dat alles soepel verlopen is tot nu toe, (by the way kan je idd altijd nog journalist worden gezien je vlotte schrijfstijl) Have fun en succes met alles, liefs xxx pa -
03 September 2015 - 10:52
Peter:
hey leuk verhaal, veel plezier daar.
Gr Peter -
03 September 2015 - 12:25
Mireille:
Geweldig leuk om te lezen, Sjer! :)
Heel veel plezier! -
03 September 2015 - 12:56
Tante Rachel :):
Leuk verhaal, Sharon! Ik heb mijn emailadres gelijk in de mailinglijst gezet.. Veel succes daar ben benieuwd naar je volgende verhaal.
Veel liefs uit Beekbergen (18 graden en regenachtig ;-) ) -
03 September 2015 - 17:38
Suzanne:
Hoi lieve dochter, leuk verhaal zeg!! Haha die chinees...was vast super grappig om te zien:)
Ik ben heeeeeeel benieuwd naar al je verhalen, dus blijf maar lekker schrijven. Heel leuk om
te lezen. Je kunt idd nog alle kanten op...journalist, boeken of verhalen schrijfster.. TOPPERTJE!
Veel liefs en een dikke knuffel uit het herfstachtige nederland:( -
03 September 2015 - 17:40
Patricia:
Hahaha wat balen dat hooiwagens nou nét geen typisch Nederlandse spinnen zijn... Denk je daar van af te zijn... :) En DEET tot en met je lippen, hahaha precies iets voor jou! XD :) Super leuk om te lezen, ik heb nu al zin in de rest van je verhalen :) Loveyouxxx -
03 September 2015 - 17:55
Joerie:
hejj zus!!!
kon je toch bij het raam? :P heel leuk verhaal weer! kun je je vermaken daar? al slangen, apen, dolfijnen etc gezien? ben benieuwd naar je nieuwe verhaal. succes morgen!
xx joerie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
